از طرفی دیگر بارسا میزبان اتلتیکو مادردیدی بود که فصلِ رویائی را برای طرفدارانش رقم زده و با رهبری سیمئونه و بهره گیری از بازیکنی کم نظیر به نام فالکائو در رتبه دوم جدول جا خوش کرده؛ اتلتیکو بازی را بسیار با برنامه و غافلگیرانه شروع کرد و ۳۰ دقیقه بارساییها را عذاب داد و سیستم بی نظیر آنها را تا حدودِ زیادی مختل کرد،نتیجه آن هم به ثمر رساندن گلی بود که از روی خلاقیتِ فالکائو به ثمر ریسد،اما این بارسا بود که با ضربه استثنائی آدرینو به بازی برگشت و نبضِ بازی را به دست گرفت؛در ادامه نیز بوسکتس و مسی (دو بار) بارسا را به برتری ۴-۱ رساندند تا فاصله در صدر به ۹ افزایش پیدا کند و رئال هم به رتبه سوم و اختلاف ۱۳ امتیاز با صدر دل خوش کند.
یکشنبه شب , کاتالونیایی ها بودند که مادریدیها را ناکام گذاشتند و علاوه بر زمین فوتبال برنده کری همیشگی بینِ مردمان دو شهر شدند،چیزی که ریشه درتاریخ دارد و هر بار با نبردِ باشگاههای این دو شهر جان تازهای میگیرد.
جدا از نتایجی که حاصل شد و عمیق تر شدن اختلاف در صدر این مسی بود که بار دیگر برتری خود را به رخ جهانیان کشید و نشان داد که اگر بار دیگر توپ طلا را از آن خود کند جایی برای تعجب کسی باقی نخواهد ماند.امشب بارسلون غرقِ در شادی بود،شهری که به خاطرِ رسیدن ایامِ تولدِ مسیح و سال جدید میلادی در نور و روشنایی فرو رفته، امشب میزبان جشنِ خیابانی مردمانی بود که از راه نیوکمپ راهی خانه هاشان بودند؛بحران در مادرید و ادامه یکه تازی بارسا با مربی گمنام خود ارمغان این فصلِ لالیگا تا به اینجا بوده؛هر چند به هیچ کدام از این دو نمیتوان اعتماد کرد و باید منتظرِ ادامه مسابقات در خآتمه تعطیلات بود ؛ اما چیزی که تا حدودی محتمل به نظر میرسد بازگشت مادریدیها به میدان نبرد است،چون نه مورینیو کسی نیست که به این زودیها از میدان به در شود و نه بارسا تیمی به نظر میرسد که به این زودیها افول کند.