حکایت جالب قضاوت بهلولروندا کوهن، یکی از برجسته‌ترین روانشناسان ورزشی دنیا گفته چرا مردان ژوزه مورینیو هنگام رویارویی با غول‌های کاتالان دچار مشکل می‌شوند.
10 دسامبر، سانتیاگو برنابئو. اولین ال‌کلاسیکو این فصل لالیگا. رئال مادرید، در صدر جدول و به دنبال افزایش فاصله با بارسلونا تا شش امتیاز. آنها با یک پیروزی می‌توانند صدرنشین مطلق شوند و تمام انگیزه لازم برای برد مقابل رقیب را دارند، و می‌خواهند نتایج ضعیف سال‌های پیش مقابل آنها را تلافی کنند.
بسیاری از کارشناسان می‌گویند در شرایطی که ال‌کلاسیکو برای بسیاری از بینندگان تکراری شده، این بازی می‌تواند نقطه عطفی را رقم بزند. مادرید می‌خواهد نظم نوینی در اسپانیا و احتمالا در اروپا به وجود بیاورد. نتیجه این نبرد می‌تواند وعده مورینیو برای سرنگونی بارسلونا را عملی کند.
سی ثانیه از بازی گذشته و به نظر می‌رسد ناظران کاملا درست می‌گفته‌اند. کریم بنزما توپ را به سقف دروازه زده، و صحنه را برای بردی آماده کرده که می‌تواند شروع آمدن قدرت به پایتخت باشد، قدرتی که سه فصل است در ساحل شرقی اسپانیا قرار گرفته.
نتیجه بازی‌های فوتبال بر مبنای جزئیات ظریف است که رقم می‌خورد. آن روز، به نظر می‌رسید شکست مادرید بیشتر به دلیل تسلیم شدن روانی باشد تا به دلیل مسائل فیزیکی و تاکتیکی. مادریدی‌ها با عقده حقارت به مصاف قهرمان اروپا می‌روند؛ آیا این دلیل ناتوانی آنها در بردن بارسلونا در سال‌های اخیر است؟
| گواردیولا - آمار به عنوان مربی بارسلونا در کلاسیکو | ||
|
او می‌گوید: «در رقابت‌های معمول، گاهی ذهن الگویی می‌سازد که به سختی شکسته می‌شود و این کار را بسیار دشوار می‌کند. این درماندگی مشهوری است. در این حالت هرگز فکر نمی‌کنید که پیروز می‌شوید و این انرژی منفی شما را به زانو درمی‌آورد.»
پس از آن که بنزما گل اول را بسیار زود زد، مادرید به جای این که به حرکت خود شتاب بخشد عقب نشست و اجازه داد بارسلونا به بازی برگردد. هنگامی که ضربه چابی با برخورد به مارسلو وارد دروازه حریف شد و بارسا پیش افتاد، هر انرژی مثبتی که مادرید به دست آورده بود از بین رفت. بارسا با تغییر محسوسی که در میدان، در نیمکت و در سکوها داشت بازی بهتری ارائه کرد. کوهن حس می‌کند که هماهنگی بین تمام این موارد برای بازگرداندن روند بازی لازم بود.
«بهترین کاری که آنها می‌توانند انجام دهند این است که روش درک خود از رقیبشان را عوض کنند؛ آنها را رقیبی بدانند که می‌توان شکستش داد، آنها را به روشی تصور کنند که تمام قدرتی که در حال حاضر برایشان قائلند را نادیده بگیرند. بازیکنان باید به عنوان یک تیم و یک واحد عمل کنند. آنها باید با هم کار کنند و ببینند که مجموع انرژی‌شان روی هم می‌تواند جالوت پیش رو را شکست دهد!»
 V  |
مورینیو علیه گواردیولا
|
 |
|
ژوزه مورینیو چطور؟ استاد کار با رسانه‌ها، و نهایت اعتماد به نفس، کسی که رویکرد خود را به این دیدارها در 12 ماه گذشته تغییر داده است. او در 17 روز پر از ال‌کلاسیکو در انتهای فصل گذشته تیمش را قربانی شرایط خواند و کاری کرد که گواردیولای خونسرد و آرام هم حرف‌های تندی در پاسخ به او بزند.
پپ مورینیو را «رییس لعنتی اتاق رسانه‌ها» خواند و این باعث شگفتی آقای خاص شد، و پس از آن ماجرای عجیب با تیتو ویلانووا در سوپرجام اسپانیا در ماه آگوست، مورینیو بیشتر فلسفه‌باف شده تا ستیزه‌جو.
همه چیز ذهنی است | سسک و بارسا مانع ذهنی بزرگی در اردوگاه مادرید ساخته‌اند
اکنون کوپا دل‌ری در پیش است و با آن که مادرید در لالیگا پیش است و می‌تواند در تمامی رقابت‌های این فصل قهرمان شود، اما مردان مورینیو هنوز باور ندارند که می‌توانند برتر از بارسلونا باشند. می‌توان واکنش نشان ندادن نسبت به تغییرات تاکتیکی بارسلونا در دسامبر گذشته را مثال زد. گواردیولا تیمش را تغییر داد و دنی آلوس را به جلو برد و سرخیو بوسکتس را به عقب‌تر آورد و اجازه داد سسک فابرگاس در جلوی دروازه حریف هر کاری خواست بکند.
مورینیو نتوانست واکنش درخوری نشان دهد و تیمش در نهایت تاوانش را پرداخت. ترکیبی از موفقیت‌های پیاپی بارسلونا و ضربات تند و تیز گواردیولا در میدان از کیفیت ژوزه مورینیو در واکنش نشان دادن کاست. آیا بازی‌های کلامی مورینیو به زیان خودش تمام شده؟
کوهن می‌گوید تحلیل بیش از حد اتفاقات گذشته می‌تواند به ضرر مورینیو باشد: « هنگامی که این‌چنین از نظر روانی بر شما غلبه می‌شود، اعتماد به نفس شما کاهش می‌یابد و ممکن است بیش از حد به تفکر بپردازید. شما حتی به بردن فکر هم نمی‌کنید، و این انرژی منفی شما را در سطح پایینی نگه می‌دارد. فکر نکردن به یک موضوع همیشه سخت‌تر از فکر کردن به آن است. مورینیو باید در حال حاضر بماند – او باید به اعتماد به نفس داشتن و به آینده پیش رو فکر کند.»
|
V |
رونالدو علیه مسی
آمار کلاسیکو از سال 2009 |
 |
|
اما مساله کریستیانو هم باید حل شود. او مقابل تیم‌های متوسط لالیگا بی‌رحم است و درخشان، اما مقابل لیونل مسی و هم‌تیمی‌هایش به طرز عجیبی افت می‌کند. رونالدو مانند مربی‌اش متکبر است، اما در چند هفته گذشته انتقادات نیش‌داری از او شده و این باعث شده حواسش پرت شود. این انتقادات بیش از همه به دلیل دو موقعیت عالی است که در دیدار دسامبر از دست داد.
ضربه او در نیمه اول با فاصله‌ای دور به بیرون رفت و سپس ضربه سری ساده که می‌توانست بازی را دو بر دو مساوی کند به شکل بدی بیرون رفت. او در دیدارهای دیگر این ضربات را گل می‌کرد، اما به جز فینال کوپا دل‌ری سال گذشته، در هنگام رویارویی با بارسلونا به شدت زیر سایه مسی قرار می‌گیرد. تماشاگران برای اولین بار پس از ورود رونالدو به رئال واکنشی منفی نسبت به او نشان داده‌اند. آلفردو دی‌استفانو، چهره اسطوره‌ای رئال هم تا حدی از انتقادات حمایت کرده و طبیعی است که بارسلونا برای او مانعی ذهنی شده باشد.
کوهن حس می‌کند مشکل او چرخه‌ای باطل است: او فوق‌العاده تلاش می‌کند مقابل بهترین‌ها موفق باشد، و همین اضطراب باعث می‌شود او عملکرد خوبی نداشته باشد.
کوهن در پایان می‌گوید: «رونالدو باید به روزهایی فکر کند که طرفداران کنارش بوده‌اند. او باید به این فکر کند که اگر همه طرفداران در کنار او باشند و تشویقش کنند چه خوب می‌شود.
ما همه گاهی باید در خلاف جهت جریان آب شنا کنیم. مورینیو باید او را تشویق کند که دست از فکر کردن به این موضوعات بردارد. او باید در حال حاضر باشد، و هر دریبل، هر دریافت توپ، هر ضربه، هر پاس، همه آنها را در حال حاضر بازی کند.»
پارادوکس مادرید این است که اشتیاق آنها برای غلبه بر بارسلونا، اول برای گرفتن قهرمانی از آنها و سپس برای داشتن دوره‌ای طولانی و موفق مقابل آنها، چنان مانع ذهنی عمیقی برایشان ساخته که باید این مانع برطرف شود. برتری پنج‌امتیازی آنها در لالیگا به این معناست که می‌توانند قدرت را از کاتالونیا به پایتخت منتقل کنند، اما بزرگترین مانع پیش روی آنها بارسلونا نیست، بلکه خودشان‌‌اند.
روسل: مسی تقاضای افزایش دستمزد نکرده است 