پس از مشخص شدن تیم های راه یافته به مرحله یک چهارم کوپا دل ری یا جام حذفی اسپانیا و برخورد دوباره ی بارسا و رئال با هم، به زودی شاهد دو دیدار ال کلاسیکوی دیگر خواهیم بود. حال سوالی که در ذهن تداعی می شود این است که آیا از دیدن ال کلاسیکوهای زیاد در طول یک فصل خسته می شویم؟ برای عاشقان فوتبال که جواب مشخص است.
برای این دسته دیدن تکرار اینگونه مسابقات نیز لذت بخش است چه برسد بازی های تکراری ال کلاسیکو! اما اگر از آن دسته ای هستید که جواب تان بلی است و اعتقاد دارید دیدارهای پیاپی این دو تیم انگیزه بازیکنان و مربیانشان را کم کرده و در نهایت از زیبایی های خاص ال کلاسیکو کم می کند و تماشای چند باره جدال آبی اناری ها و قوهای سفید مادرید در دو فصل اخیر تکراری و خسته کننده شده است، باید گفت سخت در اشتباهید! انگیزه های تمام ناشدنی و جاه طلبانه ی مورینیو و گواردیولا در چند سال حضورشان به عنوان مربی بر همگان آشکار گردیده.
فقط کافی است بدانید در سه فصل اخیر لیگ قهرمانان اروپا (معتبرترین مسابقات باشگاهی جهان) این دو مربی بودند که تیم هایشان را به قهرمانی رسانده اند.
آنها از موفقیت و کسب جام سیر نمی شوند و این را به شاگردانشان هم منتقل کرده اند. با داشتن فوق ستاره هایی نظیر چابی، مسی، اینیستا برای بارسا و رونالدو، اوزیل و کاسیاس برای مادرید جنگ این دو بر سر قدرت تاکتیکی و تفکرات تیمی هر روز قابل ارتقا و تغییر است و هر دیدار برای آنها میدانی است برای ارائه ی نقشه های جدید، روش های مدرن، راه کارهای متفاوت و مختلف. جدال این دو ورای جدال تیم هایشان بر سر تفکرات نوین تاکتیکی دنیای فوتبال است.
 نبرد بین دو مغز متفکر فوتبالی هر روز هم دیدن دارد! ژوزه در هر تیمی که به عنوان سرمربی روی نیمکتش بوده سال دوم حضورش را با افتخارات فراوان به پایان رسانده و این فصل دوم حضور او روی نیمکت رئال، طرفداران این تیم پرافتخار اروپایی را به شدت به فصل اخیر امیدوار کرده است. فاصله پنج امتیازی با رقیب دیرینه در لالیگا این امید را چند برابر کرده است.
 آقای خاص خوب می داند اگر در جام حذفی از بارسا بگذرد می تواند علاوه بر لیگ، جام پادشاهی اسپانیا را نیز دومین بار به ویترین افتخارات خود و رئال بیافزاید و این گونه مانع کسب جام های بیشتر توسط رقیبش، پپ شود . در ضمن که هر چه نبرد بین این دو مربی بیشتر باشد راه های شکست بارسا بیشتر نمایان می شود (البته اگر آنها بگذارند!) هرچند این قضیه برای ژوزه مورینیو هم هست.
با پدیده ای به نام پپ راه های شکست مورینیوی جاه طلب هم بیشتر خودنمایی می کند. اما اگر رئال موفق نشود در جام حذفی بارسا را حذف کند (به خصوص اگر نتواند در سانتیاگو برنابئو نتیجه بگیرد و پیروز شود) مادریدی ها را از تیمشان سرخورده و نامید می سازد حتی اگر آنها قهرمانی لیگا را به دست آورند اما عدم نتیجه گیری برابر بارسا، فتح لیگا خیلی به طرفداران دو آتشه مادریدی نخواهد چسبید.
این زنگ خطر در حالی برای رئال به صدا در آمده که با وجود نتایج ضعیف خارج از خانه این فصل بارسا، آنها با همین وضع هم در دیدار رفت ال کلاسیکوی لیگا رئال را در مادرید شکست داده اند. با این اوصاف می توان به فوتبال دوستان این نوید را داد که ال کلاسیکو باز هم ال کلاسیکوست هرچند در این یکی دو سال بازی تکراری همه ی جام ها بوده اما همیشه جذابیت ها و جنجال های خاصی داشته و هر چند باری هم که برگزار شود تیمی حاضر نیست بازنده ی این دیدار باشد.
 این مهمترین دلیلی است که هر ال کلاسیکو می تواند پُر شور و زیبا باشد. ضمن اینکه باید یادآوری نمود نتیجه ال کلاسیکو در حافظه ی تاریخ ثبت خواهد شد، حال هرچند ال کلاسیکویی که در طول یک فصل برگزار شود!