دنیای فوتبال در فصل گذشته شاهد یک اینیستای متفاوت بود. برای مدت ها او در سایه هم تیمی اش، ژاوی قرار داشت اما با گلی که در فینال جام جهانی به ثمر رساند، به جایگاهی رسید که کمتر بازیکن اسپانیایی به آن دست پیدا کرده است.

بعد از گلی که او با شوتی مهار نشدنی پای راست در ساکرسیتی وارد دروازه هلند کرد، همه در مورد "شوالیه رنگ پریده" صحبت می کنند و در هر رای گیری بهترین های دنیا، نام این ستاره 27 ساله نیز دیده می شود. البته این چیزی بود که کسانی که بازی های بارسا دنبال می کردند، می دانستند. اما این افزایش توجهات روی کار اینیستا تاثیر نگذاشت و او در فصل 11-2010، یکی از بهترین سال های حضورش در تیم اول بارسا را سپری کرد.

او یک بازیکن کامل است. او می تواند در دفاع و حمله شرکت کند، موقعیت گلزنی ایجاد کند و گل بزند. ویسنته دل بوسکه، سرمربی تیم ملی اسپانیا

او در این فصل در 50 دیداری که برای بارسا انجام داد، 9 بار گلزنی کرد تا بهترین رکوردش را دراین مورد هم به جای گذاشته باشد. مهمتر از همه اینکه او فصلی بدون مصدومیت را پشت سر گذاشت وتقریبا هیچ یک از بازی مهم آبی و اناری ها را به دلیل مصدومیت از دست نداد.

با توجه به اینکه ژاوی هم فصل خوبی را از این نظر سپری کرد، این دو توانستند به کمک هم بارسا را به سطحی بالاتر از قبل برسانند، چیزی فراتر از آنچه پیش از آن در مورد باشگاه کاتالانی گفته و تصور می شد.

 شاید یکی از بهترین نمونه های هماهنگی و تله پاتی بین این دو ستاره خط میانی بارسا در اکتبر گذشته و در دیدار مقابل والنسیا رقم خورد. بارسا در نیمه اول از حریف عقب افتاد اما در نیمه دوم، همکاری درخشان این پیروزی 2-1 بارسا را رقم زد. ژاوی پاس هر دو گل را داد و و اینیستا گل اول را وارد دروازه سانچس کرد و در نهایت عنوان بهترین بازیکن میدان را نیز به دست آورد.

این فصل هم برای اینیستا خالی از لحظات احساس برانگیز نبود. اینیستا بعد از گلی که در فینال جام جهانی به هلند زد، آن را به دنیل خارکه، کاپیتان اسپانیول، که در تابستان 2009 به طور غیرمنتظره ای درگذشت، تقدیم کرد. به همین دلیل هواداران و باشگاه اسپانیول در ماه دسامبر پذیرایی شایسته ای از اینیستا در کورنلا ال پرات کردند. اما این مهمانی هم باعث نشد تا بارسا به همشهری اش رحم کرد. آبی و اناری ها همسایه کوچک شان را 5-1 شکست دادند و اینیستا نیز مثل همیشه نمایشی درخشان در این دیدار ارائه داد.

گواردیولا یک بار در پاسخ به این سوال که آیا حضور در لاماسیا باعث شده که اینیستا به چنین بازیکنی تبدیل شود، گفت:" نه، او از زمانی که به دنبال آمد، بازیکن خوبی بود." اینیستا در این فصل ثابت کرد که قادر است هر خط دفاعی را باز کند و کمتر بازیکنی کیفیت بالا و ویژگی های منحصر به فرد او را دارد.

برتری بارسا بر فوتبال دنیا با اعلام نامزدهای کسب توپ طلای 2010 فیفا بار دیگر ثابت شد؛ فهرستی که در آن نام اینیستا و ژاوی در کنار مسی به چسم می خورد. اگرچه این عنوان در نهایت به ستاره آرژانتینی رسید اما حضور اینیستا در این فهرست تایید دیگر بر توانایی های او بود. اینیستا در این رای گیری در نهایت دوم شد و یکی از ارکان اصلی قهرمانی دوگانه بارسا در لالیگا و چمپیونزلیگ بود.

او همچنین یکی از ستاره های بارسا در چهار ال کلاسیکوی بهار گذشته بود؛ دیدارهایی که پایه سومین قهرمانی پیاپی بارسا در لالیگا و رسیدن این تیم به فینال ومبلی بود. نمایش های اینیستا و ژاوی در این دو دیدار در خط میانی بارسا، در واقع استانداردی جدید برای سایر تیم ها ایجاد کرد و بسیاری از آنها تنها رویای داشتن چنین بازیکنانی را می توانند داشته باشند.

در 27 سالگی، اینیستا با بارسا و تیم ملی اسپانیا به 17 جام معتبر دست پیدا کرده است و با توجه به تیمی که گواردیولا برای رقابت های این فصل ساخته، او می تواند امیدوار باشد که در اوج دوران حرفه ای اش، به جام های بیشتری دست پیدا کند.اما فرقی نمی کند بارسا در فصول پیش رو چقدر پیشرفت می کند. هر اتفاقی که رخ دهد می توان با اطمینان گفت که اینیستا قلب تپینده بارسا خواهد بود و می تواند در بارسا مانند ژاوی به جایگاهی اسطوره ای برسد.